Οι «Υπερήρωες» πέθαναν ζήτω οι «Κατατρεγμένοι».

Φανταστείτε έναν «Υπερήρωα» σαν τον «superman», «batman»,   «Spiderman» ή ότι στο διάολο άλλο θέλετε, να κατεβαίνει και να προασπίζετε του νεόπτωχους σε όλη την Ευρώπη ή τους άνεργους τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και γενικότερα όλους όσους πραγματικά υποφέρουν από την ανάλγητη και άδικη οικονομική πολίτικη που ακλουθείτε σε όλη την Ε.Ε.

Σκεφτείτε τον να πιάνει την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε κι όλους αυτούς που με τη βλακώδη σκέψη τους διαλύουν το ευρωπαϊκό όνειρο για τη σύγκλιση της Ευρώπης, και να τους αρχίζει χαστούκια απαιτώντας παράλληλα την ριζική αλλαγή τις ανελαστικής αυτής πολιτικής;

Να τους επιβάλει να πάρουν μέτρα για την δημιουργία εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας στο νότο, ή να τους επιβάλλει να κόψουν περισσότερα ευρώ;

Και μετά θα μου πείτε ξύπνησες;

Ε κάπως έτσι, γιατί στην αληθινή ζωή, υπάρχουν μόνο καταπιεστές και δυνάστες, άσχετα με ποιο προσωπείο εμφανίζονται στα από τους ίδιους ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου.

Σκεφτείτε εδώ στην Ελλάδα να ακούγαμε τον Πρετεντέρη, την Τρέμη, Τη Στάη ή τον Ευαγγελάτο να στήνουν στον τοίχο με τις ερωτήσεις τους πολιτικούς και άλλους παρατρεχάμενους και όχι με ελεγχόμενες και απαλές ερωτήσεις να τους εξωραΐζουν.

Θα το δείτε ποτέ αυτό το πράγμα;

Τολμάμε να βγάλουν τους πολίτες στο απέναντι τραπέζι και μέσα από την αγανάκτηση τους να ερωτήσουν τους σωτήρες πολιτικούς μας;

Ποιες θα ήταν οι ερωτήσεις;

Ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις;

Ποσό θα άντεχαν το στήσιμο στο τοίχο οι γραμματείς και φαρισαίοι;

Αυτό δεν έχει απάντηση αλλά όλοι μπορούμε να το φανταστούμε.

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι ιδανικά φτιαγμένα, αλλά εξιδανικευμένα κατά το δοκούν από τα δίφορα κέντρα λήψης αποφάσεων που καθοδηγούν τη σκέψη μας.

Μήπως ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε;

Άπλα μια ερώτηση κάνω.