Γράφει ο Dr Steve Jionothas

Τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος;

Δεν είναι δυνατόν να διατυπώνονται ερωτήματα για το εάν θα αποπληρωθεί το χρέος. Αυτό αποτελεί πλέον συμβατική υποχρέωση της ελληνικής κυβερνήσεως και κατ επέκταση του λάου.

Ως εκ τούτου οι οδοί που δύναται η Ελλάς αν ακολουθήσει  είναι δυο, ο πρώτος είναι να σφίξουμε το ζωνάρι και να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για την τήρηση των συμφωνηθέντων και ο δεύτερος είναι της στάσης πληρωμών με άμεσο αποτέλεσμα τη μη δυνατότητα της χωράς να εισαγάγει αγαθά ιδιαιτέρως αναγκαία για τον πληθυσμό της.

Κατά την άποψη μου ο πρώτος δρόμος πρέπει να ακολουθία με συνέπεια, αλλά και με πιέσεις για αλλαγές και  ελαφρώσεις, ως αναφορά τα χρονικά πλαίσια σου οι συμβάσεις θέτουν.

Κατ’ αυτόν το τρόπο μεσοπρόθεσμα θα βγούμε διπλά κερδισμένοι, διότι αφ ενός μεν δεν θα έχουμε χρεοκοπήσει κι αφετέρου θα εκμεταλλευτούμε τη διεθνή συγκυρία που είναι προ των πυλών με την αναπόφευκτη οικονομική δυσπραγία της Ισπανίας καθώς επίσης με τις αλλαγές που κατά πως όλα δείχνουν θα συντελεστούν σε πολιτικό επίπεδο με την καταψήφιση του Σαρκοζί απ’ τον Γαλλικό λαό.

Εμείς οι Έλληνες που ζούμε και εργαζόμεθα εις το εξωτερικό αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία με την οποία τα φέρνει βόλτα ο εις τη πατρίδα διαμένων, όμως εμείς μπορούμε να τα ζυγιάσουμε ποιο ρεαλιστική η έστω ψυχρά αν θέλετε τα πράγματα.

Η κατάσταση που βιώνει σήμερα ο μέσος Έλληνας είναι αποτέλεσμα μιας πολυετούς ρεμούλας των πολιτικών και μιας πελατειακής κακώς νοούμενης σχέσεις των κομμάτων με τους ψηφοφόρους τους.

Άρα είτε θέλουμε είτε μη εμείς φταίμε που είχαμε αυτό το πολιτικό προσωπικό.

Μήπως ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε ριζικά;