Γράφει η Λιλή η φαρμακόγλωσσα

Φιλάκια πολλά
 Για σας κοπέλες και αγόρια! Ναι κάλε η Λιλή είμαι με ξεχάσατε κιόλας; 

Σας έλειψα ε; Τι να κάνουμε...

Γράφει η Λιλή η φαρμακόγλωσσα

Αχ βαγγέλη μου τι να σου κάνω λεβέντη μου, τι έπαθες κι εσύ, να κάνεις μωρέ παιδάκι μου προεκλογική συγκέντρωση και να ναι τρεις κι κούκος κι ο Γιάννης  ο σπασμένος.

Αχ παλικάρι μου που πήγανε τόσοι και τόσοι;

Που είναι τα συνθήματα βαγγέλη;

Που πήγε το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν ήταν εδώ,- εκεί θέλω να πω – που πήγαν όλοι;

Πω τι έπαθα η γυναικά, ένα κόμμα να στηρίζω κι αυτό να χει καταντήσει απόκομμα. 

Τι απόκομμα τώρα, άστα να μας κλαίνε οι ρέγγες.

Τι να πω κι εγώ η γυναίκα είναι αχάριστος ο κόσμος, εσύ έκανες τα πάντα να μη χρεοκοπήσουμε. Εσύ έδωσες το είναι σου βαγγέλη μου για να μη χάσουμε όλους τους μισθούς μας, να μας μείνει κάτι κι εμάς να πεινάμε λίγο όχι πολύ.

Εσύ μας γλύτωσες από το να χάσουμε τα σπίτια μας αμέσως παρά να τα χάσουμε σιγά σιγά.

Και αυτοί δε σε σκέπτονται καθόλου, δεν υπολογίζουν της θυσίες σου, που έχασες τόσα κιλά από την αγωνία σου;

Αχ βαγγέλη μου οι αχάριστοι! 

Γραφεί Η Λιλή η φαρμακόγλωσσα

Ουφ σήμερα μου φύγε ένα βάρος που είχα μιας και δεν ήξερα ποιο κόμμα να ψηφίσω.

Τώρα βρήκα επιτέλους ένα κόμμα να με εκφράζει!

Ένα είναι λοιπόν το κόμμα, είναι οι «οικολόγοι του Βεργή και της Αλεξανράτου»

Ησύχασα η γυναίκα με αυτό που είδα σήμερα πρωί πρωί με τη τσίμπλα στο μάτι κι αναμαλλιασμένη όπως ήμουν.

Γιατί πώς να το κάνουμε εδώ είναι το μέλλον, γιατί σου λέει ο άνθρωπος ψήφισε με και θα δεις άσπρη μέρα και μαζί με τη Τζούλια θα σου κάνουμε παλάτια και θρόνους.

Ας γίνουμε επιτέλους ρεαλιστές ρε παιδάκι μου, αν γίνει λέμε αν, η Τζούλια αντιπρόεδρος της κυβέρνησης πόσα Δις κοσμάκης  θα δει το DVD της, τέλος το χρέος μόνο απ την αντιπροεδρίνα!

Άσε που αν γυρίσει κι άλλη μια ταινία μπορεί να με πάρει για συμπρωταγωνίστρια κι εμένα να βγάλω και καν ευρόπουλο.

«Κανένα έλεος στους κλέφτες που κυβέρνησαν»  είναι το συνθημα μας, έτσι αρχηγέ βουρ να τους κλείσουμε όλους μέσα.

Αχ επιτέλους ηρέμισα!

Γραφεί Η Λιλή η φαρμακόγλωσσα

Ξέσπασε το χρυσό μου, ο Λάκης ο Γαβαλάς για την αδικία που υπέστη και τα είπε όλα, να για παράδειγμα ειπώ:

 «Για 'σένα που λατρεύεις να ζεις με την κακία σου, μάθε ότι όλη η περιουσία μου και οι κόποι ετών είναι δεσμευμένα για τα χρέη μου»

Το χρυσό μου πράγματι δεν έχει – έτσι λέει- τώρα χρήματα και αγωνιά όπως όλοι μας, για το καλοκαίρι στη Μύκονο.

Πως μωρέ άκαρδοι θα κάνουμε τα τρελά και παλαβά μας γλέντια, αναμιγνύοντας σαμπάνια και σφηνάκια με χορευτικές φιγούρες συνοδεία υστερικών ουρλιαχτών που θα ξεσπάμε σε τρελές αγκαλίτσες με τρελά κι άτακτα αγόρια;

Άστα να πάνε δράμα καλοκαίρι θα περάσουμε φέτος. 

Γραφεί Η Λιλή η φαρμακόγλωσσα

Καλημέρα σε όλους και σε όλες μωρέ θέλω να ρωτήσω μήπως σας βρίσκετε πουθενά το τηλέφωνο της Χριστίνας μωρέ, αυτής πως τη λένε α… τη Λαγκάρντ ξέρετε του ΔΝΤ, γιατί θέλω να τη ρωτήσω τι να ψηφίσω η γυναίκα.

Δε ξέρετε ε…

Τέλος πάντων του Όλι Ρεν μήπως, η της Μέρκελ, του Σαρκοζί, κάποιο ρε παιδί μου. Γιατί πρέπει να μάθω ποιο είναι το καλό μου βρε παιδία, και μονή μου που να το βρω μ’ ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι γυρίζω.

Α μια και είπα γυρίζω τη θυμήθηκα τώρα – τι σου είναι το μυαλό – τότε με το Γιώργη που τρέχαμε στις πορείες και φωνάζαμε για το δίκιο του εργάτη… αχ ωραίες εποχές, ο γιώργης μπροστά, εγώ παραδίπλα και να τα πανό και οι σημαίες πιο κει τα λεφτά – για πολλά λεφτά θυμάμαι – αλλά που τώρα κοιτάζω της φωτογραφίες σαν άνεργη χαζεύοντας, να περνά η ώρα.

Τέλος πάντων τι να πει κανείς; Μετά  ήταν που μας έλεγε  ότι θα μπούμε στο ΔΝΤ αλλά έλεγε:  "...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.

Και έτσι έγινε εγώ κατάντησα σα τη Πηνελόπη, να με πηδάνε καμπόσοι μνηστήρες – Ω κέρατο που πέφτει!- και συ γιώργη μου χαμένος, που στο διάολο είσαι κανείς δε ξέρει, σκέτος Οδυσσέας όπως το πες.

Δε βαριέσαι τα κάναμε σα και εμέ με τον άντρα μου εγώ η γυναίκα είμαι ζώδιο της γης. Ο άντρας μου είναι ζώδιο του νερού. Μαζί είμαστε ζώδιο της λάσπης. Σκατά δηλαδή!

Πότε θα δούμε φως δε ξέρω, αλλά αν είμαστε, λέει, καλά παιδιά θα μας χρεώσουν κι άλλο για να ξεχρεώσουμε στο διπλάσιο αυτά που έφαγαν με τη Ζήμενς και τα υποβρύχια οι άλλοι, αυτοί ντε οι Γερμανοί.

Όχι δεν έφαγαν κι οι δικοί μας, που να δεις τι γινόταν στις νομαρχίες και τους δήμους!

Εγώ η χαμένη δεν ήμουν ικανή να αρπάξω κάτι, ε, καλά να πάθω και έχουν δίκιο οι άνθρωποι να μου λένε να τα πληρώσω τώρα άγω, γιατί σου λέει ας είχες κλέψει κι εσύ να μην έχεις πρόβλημα τώρα. Αλλά που να τα ξέρει κανείς;

Γι’ αυτό μωρέ θέλω να τους ρωτήσω τι να ψηφίσω για να με πηδάνε καλυτέρα!

Άντε γεια!

 ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ