Το τέλος του κόσμου έρχεται ή το τέλος του εργαζομένου και συνταξιούχου;

Μάλιστα κύριοι όπως όλα τα κακά στην Ελλάδα έρχονται πρώτα. Τα καλά θέλουν μερικούς αιώνες για να έρθουν, τώρα πως γίνεται αυτό εις κύριος οίδε ή μάλλον τα λαμόγια οίδαν.

Μετά τα τόσα και τόσα γλυτώματα που μας έκαναν οι καλοί μας κυβερνώντες και μετά τη συνεργασία με τη καλή μας τρόικα και ρους καλούς μας ετέρους πολλές οικογένειες φέτος γλύτωσαν από το ζάχαρο, τα τριγλυκερίδια, τη παχυσαρκία και βεβαίως  βεβαίως όλες αυτές τις κακές ασθένειες με τη βοήθεια τη υγιεινής αφαγίας .

Μάλιστα τώρα έχουμε αρχίσει από τώρα τη νηστεία και τη περισυλλογή, αλλά και την εγκράτεια.

Μάλιστα μετά απ’ όλα αυτά τα μετρά κόπηκαν κι αμαρτίες μας, διότι τώρα πλέον κρατάμε την εντολή «Ου μοιχεύσεις» γιατί δεν μας κάνει κούκου.

Τώρα πλέον είμαστε όλοι ξεκούραστοι μιας και… καθόμαστε… κοιμόμαστε… κι ονειρευόμαστε… γεμάτα χριστουγεννιάτικα τραπέζια με ζέστη και θαλπωρή, ευχές και χάρες.

Επίσης  οι συνταξιούχοι δεν θα έχουν πρόβλημα, μιας και χωρίς φάρμακα θα μπορούν ανενόχλητοι να αποδημούν εις κύριον, οπότε λύθηκα το συνταξιοδοτικό.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι πάνσοφοι και πάγκαλοι – καμιά σχέση με τον Πάγκαλο – σωτήρες μας μας έκαναν τόσα πολλά καλά που δεν θα ξέρουμε πώς να τους ξεπληρώσουμε.

Τώρα αναρωτιέμαι τι να του δείχναμε για να δούναι την ευγνωμοσύνη μας τα… πέντε ή τα… τρία μας, ή μήπως να τους ευχηθούμε να πάνε να παραβούν την εντολή που ως ανω προαναφέραμε εμείς δεν μπορούμε να παραβούμε; 

Η Αριστερά της Αριστεράς κι άλλη Αριστερά τι μας μένει;

Με λίγα λόγια έχουμε γ@μ--ς- την  αριστερά γιατί δεν καταλαβαίνω τι στο διάολο μας χωρίζει και πρέπει να ήμαστε σαράντα δυο κομμάτια.

Και δεν εννοώ το ΚΚΕ – αν κι αυτοί έχουν ευθηνές – άλλα όλους – μα όλους τους άλλους που ο κάθε ένας θέλει το δικό του...