Την έλεγαν Μαρία ή Ελένη- δεν έχει σημασία. Απλά εφυγε…

Μια πονεμένη ιστορία ανεκπλήρωτων ονείρων ή ερώτων, όπως θέλετε πείτε το, απλά έσβησε και χάθηκε μες΄τη βουή της πόλις.

Ήταν λέγανε αυτοί που τη γνώριζαν, μια πολύ όμορφη γυναίκα στα νιάτα της και το μέλλον της προμηνύετο λαμπρό, αλλά ένας ανεκπλήρωτος έρωτας ήταν ικανός να τη στείλει στο τρελοκομείο κι έκτοτε ουδέποτε επανήλθε.

Υπήρξε τραγουδίστρια της όπερας, παλιά, πριν χαθεί στη δίνη του μυαλού και των ονείρων κυκλοφορόντας στους δρόμους βρίζοντας τους περαστικούς, βρώμικη, παραμελημένη.

Ένα πλάσμα με αρχοντική ομορφιά που το χαμένο μυαλό της δεν είχε σκεπάσει το ταλέντο της.

Μαρία ή Ελένη, ή Τρελή Πριμαντόνα κυκλοφορούσε βρίζοντας συνήθως με αριές, όλους όσους αυτή πίστευε ότι την κατάτρεχαν, αφήνοντας αυτούς που την άκουγαν, εμβρόντητους με το μεγαλείο της φωνής της.

Έφυγε από τη ζωή η Μαρία ή Ελένη.

Η Τρελή Πριμαντόνα των Εξαρχείων απανθρακώθηκε μέσα στην τρώγλη της χωρίς να μάθει ποτέ κανείς την αιτία.

Το μόνο που ειπώθηκε με σιγουριά γι' αυτό το θάνατο στο κέντρο της Αθήνας ήταν πώς ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν έβγαζε κραυγές πόνου, αλλά άριες.

Είχε ζητήσει να τη θάψουν όποτε πεθάνει μαζί με την Τραβιάτα του Βέρντι από βινύλιο παλιό, σωστή αντίκα.