Ο θάνατος του εμποράκου. (Στην Ευρώπη του ευρώ)

Δανείζομε τον τίτλο του μυθιστορήματος του Άρθουρ Μίλλερ για να αναπτύξω κάποιες σκέψεις μου.
Το μυθιστόρημα είχε κατάληξη με ένα γλυκόπικρο, αλλά και αισιόδοξο μήνυμα: ότι κανένας δεν χάνεται άμα ή οικογενειακή αγωγή του προσφέρει βάσεις να προχωρήσει στη ζωή του...

Θα είναι το ίδιο για την Ευρώπη του ευρώ;

Αμφιβάλω, διότι κυβερνούμεθα από πολιτικούς νάνους, υποχείρια των οικονομικών παραγόντων και τραπεζιτών.

Δεν είμαι οπαδός της δραχμής, για λογούς καθαρά οικονομικής Διαχείρισης σε περιβάλλον παγκόσμιας νομισματικής ¨διαπάλης¨.

Άλλα δυστυχώς το περιβάλλον που διαμορφώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι τέτοιο που πείθει όλο και περισσότερους οικονομολόγους ότι η Ευρώπη οδεύει ολοταχώς προς την επιστροφή όλων στα πρότερα νομίσματα των χωρών τους.

Ένα εξόχως χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Ελλάδος, όπου το αλλοπρόσαλλο οικονομικό σύστημα που επιβλήθηκε είχε καταστροφικά αποτελέσματα δημιουργώντας ύφεση, ανεργία και κοινωνική αναταραχή.

Κι αυτό διότι δεν ελήφθησαν υπόψη τα στοιχεία της ελληνικής κοινωνικής δομής που ουδεμία σχέση έχει με αυτή της Γερμανίας.

Αν δούμε  στοιχεία στην Γερμανία π.χ. οι αυτοαπασχολούμενοι είναι μόνο το 6% επί του συνόλου, ενώ στην Ελλάδα είναι 57%.

Αυτό από μόνο του δείχνει την διαφορετική σύνθεση της Ελληνικής κοινωνίας, άρα και την διαφορετική κοινωνική δομή, και την μεγαλύτερη ανεξαρτησία, κατά συνέπεια τον μικρότερο έλεγχο από τα κέντρα του κράτους.

Και δεν είναι το μόνο λάθος από τους μικρόλογιστάκους του ΔΝΤ και της ΕΕ που έχουν τόση σχέση με την οικονομολογία όση και ο γάιδαρος με τη Formula1.

Τώρα το ίδιο πρόγραμμα – αντιγραφή θα έλεγα – εξαγγέλθηκε ότι θα εφαρμοστή σε Ισπανία και Ιταλία, με μικρές διαφοροποιήσεις, που ώμος για άλλη μια φορά δεν έχουν μέσα στην εφαρμογή τους κοινωνικά και μικροοικονομικά κριτήρια που διέπουν τις επιμέρους παραμέτρους, που επηρεάζουν άμεσα και καταλυτικά την τοπική οικονομία που εντέλη είναι η βάση για την διαμόρφωση των γενικών δεικτών μιας οικονομίας.

Αυτό θα έχει αποτέλεσμα την και εκεί αποτυχία των μέτρων, με αποτέλεσμα την διόγκωση περεταίρω του χρέους, της ύφεσης και της ανεργίας. Αυτό εκτός από κοινωνική αναταραχή θα εντείνει της κερδοσκοπικές επιθέσεις των αγορών, που θα οδηγήσει στην κατάρρευση της τρίτης και τετάρτης οικονομίας της Ευρώπης, συμπαρασύροντας ολόκληρη την κατ’ ευφημισμόν ένωση.

Η μόνη άμεσα ορθολογική κίνηση που μπορεί να δόση λύση πριν την καταστροφή του ευρώ, είναι η άμεση αλλαγή του ρολού της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ) με την κοπή αφενός νέου χρήματος, (ευρώ), και το δικαίωμα να δανειοδοτεί της κυβερνήσεις των χωρών του ευρώ.

Αν δεν γίνουν αυτά είναι βέβαιο ότι το ευρώ θα καταρρεύσει.

Όσοι δεν το βλέπουν είναι ή τυφλοί, ή βλάκες.