Τι είναι το all-inclusive

Το all-inclusive είναι η νέα μόδα που διαμορφώνετε τα τελευταία χρόνια στο τουριστικό τοπίο της χωράς μας αλλά και παγκοσμίως. Το χαρακτηριστικό του είναι τα «βραχιολάκια» που είναι υποχρεωμένοι οι τουρίστες να φορούν όλοι ένα χρωματιστό βραχιόλι στο χέρι, το οποίο (ανάλογα με το χρώμα) υποδηλώνει και τις υπηρεσίες που έχουν επιλέξει να δοκιμάσουν!

Με αυτό τον τρόπο οι ξενοδόχοι επιχειρούν δέσουν τους ξένους και τους Έλληνες τουρίστες, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να κάνουν τις διακοπές των ονείρων τους.

Ο ένας στους τέσσερις ξένους τουρίστες που επισκέπτεται την Ελλάδα έχει κλείσει πακέτο all-inclusive ενώ η τάση αυτή βαίνει αυξανόμενη χρόνο με τον χρόνο.

Τα ξενοδοχεία τα οποία προσφέρουν ανάλογα πακέτα ανέρχονται στο 25% των μεγάλων μονάδων που διαθέτουν οργανωμένες εγκαταστάσεις εστίασης. Τους περισσότερους all-inclusive τουρίστες δέχονται η Κρήτη, η Ρόδος, η Χαλκιδική, Ζάκυνθος, Κέρκυρα και άλλες περιοχές.

Η λογική τού all-inclusive είναι ότι απ΄ τη στιγμή που θα βγω απ΄ το σπίτι μου και θα πάρω το αεροπλάνο δεν πληρώνω τίποτα παραπάνω απ΄ το ποσό που έχω συμφωνήσει.

Η εν λόγω δυνατότητα διακοπών, αν και πολύ γνωστή στους κατοίκους του εξωτερικού, δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στους Έλληνες

Η περιγραφή all-inclusive  από το άρθρο 195 της Συνθήκης της Λισαβόνας, λέει πως σκοπός για τον ευρωπαϊκό τουρισμό, είναι μεταξύ άλλων και «… η προώθηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων του τομέα του τουρισμού και η δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για την ανάπτυξή τους […]»καθώς και «… η ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης του τουρισμού που να εξασφαλίζει τη συνεκτίμηση αυτού του τομέα στο πλαίσιο των λοιπών πολιτικών της».

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει καταγραφεί άνοδος του λεγόμενου «All-Inclusive» τύπου προσφοράς στα καταλύματα, κυρίως στις μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων, ιδίως στις περιοχές που ελκύουν μαζικό τουρισμό από μεγάλα διεθνή ταξιδιωτικά πρακτορεία.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταγράφεται μια κατακόρυφη πτώση στις μικρές μονάδες, με αντίστοιχες επιπτώσεις στις υπόλοιπες υπηρεσίες εστίασης, διασκέδασης, εμπορίου και ευρύτερης ανάπτυξης.

Συνυπολογίζοντας ότι τα περισσότερα καταλύματα αλλά και οι λοιπές υπηρεσίες στις χώρες αυτές είναι κυρίως μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, η υπεροχή των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων με αυτές τις μεθόδους έναντι των τοπικών είναι έντονη και ανησυχητική.

Παράλληλα, οι τοπικές κοινωνίες των τουριστικών προορισμών στερούνται των ωφελειών της κινητικότητας των επισκεπτών τους, ενώ ο τουρισμός χάνει την πολιτισμική του διάσταση αφού οι επισκέπτες ελαχιστοποιούν την επικοινωνία με τις τοπικές κοινωνίες.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών ορίζει τις διακοπές πλήρων παροχών all-inclusive ως εξής:

«τα τουριστικά θέρετρα all-inclusive περιλαμβάνουν σχεδόν τα πάντα στο προκαταβληθέν αντίτιμο, ήτοι μεταφορά προς και από το αεροδρόμιο, μεταφορά των αποσκευών, κρατικούς φόρους, διαμονή, όλα τα γεύματα, πρόχειρα γεύματα (σνακ), κατανάλωση ποτών και τσιγάρων, χρήση όλων των δομών και του εξοπλισμού και πιστοποιημένους εκπαιδευτές για τις διάφορες δραστηριότητες.

Ακόμη και τα φιλοδωρήματα και η νυχτερινή διασκέδαση συμπεριλαμβάνονται στο εν λόγω προκαταβληθέν αντίτιμο.

Εντούτοις, υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία και σχεδιασμός των προσφορών πλήρων παροχών».

Οι καταναλωτές που ταξιδεύουν στα κράτη μέλη κανονικά διαθέτουν ευρεία δυνατότητα επιλογής προσφορών διακοπών, όπως τα προκαθορισμένα πακέτα διακοπών ή τα προσαρμοζόμενα πακέτα που διαμορφώνονται σύμφωνα με τις προτιμήσεις των καταναλωτών.

Οι καταναλωτές δύνανται επίσης να οργανώσουν μόνοι τους τις διακοπές τους αγοράζοντας χωριστά ταξιδιωτικές υπηρεσίες από διαφορετικούς προμηθευτές.

Για όλους αυτούς τους τύπους προϊόντων διακοπών οι καταναλωτές μπορούν συχνά να επιλέγουν κατά πόσον η διαμονή τους θα είναι πλήρων παροχών ή όχι.

Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρομέτρου σχετικά με τον τουρισμό, η πλειονότητα των καταναλωτών (56 %) διοργανώνουν τις διακοπές τους μόνοι τους.

Να σημειώσουμε πως το all-inclusive άρχισε να εφαρμόζεται σε προορισμούς όπως η Καραϊβική,ή το Μεξικό όπου ο ξένος τουρίστας με δυσκολία, κυρίως για λόγους ασφάλειας, μπορούσε να κυκλοφορήσει σε χώρους εκτός ξενοδοχείων.

Αργότερα επεκτάθηκε σε πολλούς προορισμούς ανά τον κόσμο, κυρίως γιατί πρόσφερε στον τουρίστα τη δυνατότητα να γνωρίζει εκ των προτέρων το συνολικό κόστος των διακοπών του και όλων των αγαθών που θα καταναλώσει όπως τρόφιμα και ποτά.