Έσπασε κάθε ρεκόρ η ανεργία στην Ελλάδα φτάνοντας το 27,4%

Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, σπάει η ανεργία στη χώρα μας, την ιδία ώρα που οι πολιτικοί αρχηγοί συσκέπτονται, και διαπραγματεύονται σκληρά αναμεταξύ τους.

Κάτι που όμως δεν το κάνουν με την τρόικα, γράφοντας στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις για επαναδιαπραγμάτευση, του χρέους, και των όρων του μνημονίου.

Ποιος από τους τρεις αρχηγούς, ή τους λαλίστατους βουλευτές που σαν μαϊντανοί περιφέρονται τα κανάλια, έχει κάποια δικαιολογία να μας δώσει για τους 1.355.237  άνεργους – αυτοί είναι οι επισήμως καταγεγραμμένοι, γιατί αν βάλουμε και τους ανεπισήμως, άστα να πάνε στο διάολο – η εν πάση περιπτώση μια πρόταση για να μειώσουμε το 27,4% των άνεργων συμπολιτών μας;

Έχουν αναρωτηθεί ότι το μικρότερο ποσοστό άνεργων το έχει η Πελοπόννησος με έναν στους πέντε χωρίς δουλειά, ή 21,4% επίσημο ποσοστό.

Έχουν καμιά λύση για το γεγονός του ότι στις ηλικίες από 25 – 29, τέσσερις στους δέκα δεν έχουν δουλειά, αφού το ποσοστό μη εργαζομένων φτάνει το δυσθεώρητο 41,2%;

Η μήπως κάτι να μας πουνε για τι ότι ένας στους τέσσερις, στη πιο παραγωγική ηλικία των 36 – 44, δεν έχουν εργασία μιας κι η στατιστική ανεβάζει το ποσοστό τους στο 25,1%.

Ο αριθμός των απασχολούμενων έπεσε σε 3.595.921 άτομα και η απασχόληση μειώθηκε κατά 2,3%

Γενικότερα, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών 31% είναι σημαντικά υψηλότερο από εκείνο των ανδρών 24,7%.

Σε επίπεδο περιφερειών της χώρας, το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας καταγράφεται στη Δυτική Μακεδονία 32,3% και το χαμηλότερο ποσοστό στην Πελοπόννησο 21,1%.

Απαντήσεις σε αυτά ποιοι έχουν να μας δώσουν;

Μήπως ο κ. Τσίπρας έχει να μας κάνει κάποιες προτάσεις που και εμπεριστατωμένες να είναι, αλλά και ρεαλιστικές.

Μήπως από την άλλη ο λαλίστατος κ. Μηχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής έχει κάποιες προτάσεις, έξω από τη βια και το μίσος;

Αλλά κι ο Πάνος Καμμένος αρχηγός των Ανεξαρτήτων Ελλήνων λάμπει δια της μουγκής του παρουσίας.

Αρά τι άλλο απομένει στον άμοιρο Έλληνα που δεν έχει στο Ήλιο μοίρα;

Πόσο ακόμα μπορεί ν’ αντέξει αυτός ο κόσμος;

Τι άλλο πρέπει να περιμένουμε;