ΟΣΟΙ ΕΖΗΣΑΝ από κοντά
παλαιότερες κοινοβουλευτικές περιόδους και ευτύχησαν να γνωρίσουν λαμπρούς
κοινοβουλευτικούς άνδρες, όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Κωνσταντίνος
Τσάτσος, ο Ηλίας Ηλιού ή ο Λεωνίδας Κύρκος, για να απαριθμήσουμε λίγες μόνον
από τις φωτισμένες προσωπικότητες της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας.
Αισθάνονται σήμερα
μεγάλη απογοήτευση βλέποντας στα έδρανα της Βουλής μας ασήμαντους και προκλητικούς
ταραχοποιούς και ανάρμοστα φερόμενους, που με την υπονομευτική και εν τέλει
διαλυτική τους δράση υποβαθμίζουν τραγικά το κύρος του σώματος.
Θα μου πείτε εύλογα:
δεν υπήρχαν και στο παρελθόν τέτοιες περιπτώσεις;
Ναι, υπήρχαν!
Ήταν όμως, ελάχιστες και όταν εκδηλώνονταν,
γνώριζαν την αποδοκιμασία της μεγάλης πλειονότητας των βουλευτών και οδηγούνταν
τάχιστα σε απομόνωση.
Οι συμπεριφορές αυτές
δεν γίνονταν ανεκτές και πολύ περισσότερο δεν έδιναν τον τόνο στις συνεδριάσεις
της Βουλής και των επιτροπών της.
Οι «γραφικοί» ήταν
στο περιθώριο.
Και τα μέσα
ενημέρωσης δεν τους έκαναν «ήρωες»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου