Καλημέρα σε όλους και σε όλες μωρέ θέλω να ρωτήσω μήπως σας βρίσκετε
πουθενά το τηλέφωνο της Χριστίνας μωρέ, αυτής πως τη λένε α… τη Λαγκάρντ ξέρετε
του ΔΝΤ, γιατί θέλω να τη ρωτήσω τι να ψηφίσω η γυναίκα.
Δε ξέρετε ε…
Τέλος πάντων του Όλι Ρεν μήπως, η της Μέρκελ, του Σαρκοζί, κάποιο
ρε παιδί μου. Γιατί πρέπει να μάθω ποιο είναι το καλό μου βρε παιδία, και μονή
μου που να το βρω μ’ ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι γυρίζω.
Α μια και είπα γυρίζω τη θυμήθηκα τώρα – τι σου είναι το μυαλό
– τότε με το Γιώργη που τρέχαμε στις πορείες και φωνάζαμε για το δίκιο του εργάτη…
αχ ωραίες εποχές, ο γιώργης μπροστά, εγώ παραδίπλα και να τα πανό και οι σημαίες
πιο κει τα λεφτά – για πολλά λεφτά θυμάμαι – αλλά που τώρα κοιτάζω της φωτογραφίες
σαν άνεργη χαζεύοντας, να περνά η ώρα.
Τέλος πάντων τι να πει κανείς; Μετά ήταν που μας έλεγε ότι θα μπούμε στο ΔΝΤ αλλά έλεγε: "...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία,
μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη
και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.
Και έτσι έγινε εγώ κατάντησα σα τη Πηνελόπη, να με πηδάνε καμπόσοι
μνηστήρες – Ω κέρατο που πέφτει!- και συ γιώργη μου χαμένος, που στο διάολο είσαι
κανείς δε ξέρει, σκέτος Οδυσσέας όπως το πες.
Δε βαριέσαι τα κάναμε σα και εμέ με τον άντρα μου εγώ η
γυναίκα είμαι ζώδιο της γης. Ο άντρας μου είναι ζώδιο του νερού. Μαζί είμαστε
ζώδιο της λάσπης. Σκατά δηλαδή!
Πότε θα δούμε φως δε ξέρω, αλλά αν είμαστε, λέει, καλά παιδιά
θα μας χρεώσουν κι άλλο για να ξεχρεώσουμε στο διπλάσιο αυτά που έφαγαν με τη Ζήμενς
και τα υποβρύχια οι άλλοι, αυτοί ντε οι Γερμανοί.
Όχι δεν έφαγαν κι οι δικοί μας, που να δεις τι γινόταν στις νομαρχίες
και τους δήμους!
Εγώ η χαμένη δεν ήμουν ικανή να αρπάξω κάτι, ε, καλά να πάθω
και έχουν δίκιο οι άνθρωποι να μου λένε να τα πληρώσω τώρα άγω, γιατί σου λέει ας
είχες κλέψει κι εσύ να μην έχεις πρόβλημα τώρα. Αλλά που να τα ξέρει κανείς;
Γι’ αυτό μωρέ θέλω να τους ρωτήσω τι να ψηφίσω για να με πηδάνε
καλυτέρα!
Άντε γεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου